Natuurlijk is de achterstand van twee punten na twaalf speeldagen niet iets om van in de war te raken. Pas na de uitwedstrijd volgende week bij Lemelerveld zit de helft van het seizoen erop.

Maar één punt uit de laatste drie duels is natuurlijk veel te weinig als je in die maanden daarvoor zo weinig hebt gemorst. Het elftal ontvangt de laatste weken meer complimenten dan punten en als dat iets te vaak gebeurd moet je je toch even achter de oren krabben. Ook zondag was de bezoekende trainer Paul Krabbe vol lof over de speelwijze van ons eerste elftal, maar hoe leuk en aardig ook: het overwicht leverde slechts een punt op. 

Op het veldspel valt niet eens zo veel aan te merken. Ook op de instelling niet. Simpel gezegd: Bon Boys zit even in een fase dat het net allemaal de verkeerde kant opvalt. Je kunt daarbij wijzen op de waslijst aan afwezigen, maar dat zou een mager excuus zijn. Vooral ook omdat de jeugdige vervangers het prima doen. Tegen BWO en ATC voetbalde Bon Boys tot aan het strafschopgebied goed, maar daarna stokte het. Het probleem zat in het scheppen van kansen. Tegen Suryoye was het verhaal van de wedstrijd totaal anders. Aan mogelijkheden dit keer geen gebrek. Bon Boys had zondag kansen genoeg om de overwinning te pakken, maar in de afronding haperde het. Er ontbrak een bepaalde rust bij het afwerken. Het was te druk, te gejaagd soms. En af en toe was het ook gewoon pech als een schot in de zestien nog net werd geblokt. 

De eerste kans was overigens voor Suryoye, maar doelman Chiel Rietman was gelukkig meteen bij de les. Daarna nam Bon Boys de regie over tegen de Enschedeërs die kozen voor een behoudende strategie met een dichtgetimmerd middelveld. De bezoekers werden teruggedrongen en toen kwamen ook de kansen. Tom Wijlens raakte de lat, waarna de rebound van Martijn Richters over het doel vloog. Diezelfde Tom schoof de bal net naast na een prachtige aanval. Terwijl het wachten was op de 1-0, sloeg Suryoye aan de andere kant toe. Een fout bij het uitverdedigen werd genadeloos afgestraft: 0-1.

Bon Boys zette die tegenvaller snel opzij. Na uitstekend voorbereidend werk van Rutger Scharenborg kopte Eli van Paridon de gelijkmaker binnen: 1-1. Het was de eerste treffer in het eerste elftal van Eli, die bezig is aan zijn debuutseizoen bij de senioren. Bon Boys leek nog voor rust het verschil te maken, maar opnieuw nam Suryoye de leiding. Op slag van rust liet de defensie van Bon Boys zich te makkelijk verrassen. Vanuit Enschedees oogpunt een knappe treffer, door de bril van ons bekeken kun je stellen dat het allemaal te makkelijk ging. 

In de tweede helft deed Bon Boys er alles aan om de schade te reparen. Het was tot aan de slotfase eenrichtingsverkeer. Na een overtreding op de doorgebroken Dyon ten Vregelaar zorgde Milan Bultman al snel na rust voor de dik verdiende 2-2 en vanaf dat moment werd de jacht geopend op meer. Dat deed Bon Boys in het laatste half uur met de 16-jarige Jack Nienhuis, die daarmee zijn  competitiedebuut maakte in het eerste elftal. Daardoor speelde Bon Boys in het restant met drie spelers in de ploeg, die nog in de A-jeugd mogen uitkomen. 

In de slotfase had Daan ten Dam zijn rentree na een enkelblessure kunnen opsieren met de winnende treffer, maar koud ingevallen mikte hij net naast. Omdat Bon Boys naar voren trok in de levendigde wedstrijd, kreeg Suryoye in de laatste minuten de ruimte tot snelle uitbraken. Daardoor kon het op het laatst ook alle kanten op. Bon Boys beukte tot de laatste seconde, maar het gediscplineerd verdedigende Suryoye gaf geen krimp meer. Dat de 2-2 in de kleedkamer van de bezoekers werd gevierd als een overwinning, was illustratief voor de middag. 

Voor Bon Boys, dat misschien wel 70% balbezit had, had er meer ingezeten. Maar ja, dat roepen we nu al drie duels achter elkaar. Maar ondanks de teleurstelling was er ook reden tot optimisme, want in tegenstelling tot de laatste twee duels creëerde de ploeg van Matthijs Blijham nu voldoende gevaar. Het moet alleen ook een keer weer mee gaan zitten.